Always reach for the top

Always reach for the top

zaterdag 22 december 2012

Licht (Kerstmeditatie)

De bijbel staat boordevol van licht-symboliek. Dat is niet verwonderlijk. Als je je leven vooral ervaart als duister, dan is het als vanzelf licht waar een mens naar snakt.Het licht om ons heen komt van lampen, van een kaars die je ontsteekt, juist nu, nu de dagen korter worden! Uiteindelijk komt het allemaal van de zon vandaan, de ster waar omheen onze planeet zijn baan trekt.
Israël steekt nog net iets dieper in als het om het licht gaat. In de eerste verzen van Genesis staat dat God zei ‘er moet licht komen!’. En er was licht. Dat licht is ‘tof’, goed, God scheidt het van de duisternis. ‘Scheppen’ is immers scheiden…. Het licht noemt hij dag, en de duisternis nacht.  Als je doorleest gebeurt er iets vreemd. Pas op de vierde dag schept God ook zon, maan en sterren. Om dag en nacht, en seizoenen aan te geven. Als lampjes hangt God ze aan het hemelgewelf.
Het is dus poëzie, verbeelding. Geen beschrijving uit een schoolboek. Het is geloofstaal. Er gaat een ander appèl van uit dan uit welk prachtig college van Robbert Dijkgraaf ook. Deze tekst spoort ons aan om te zoeken áchter het gewone licht van zon, maan en sterren,  naar het licht dat het hart van een mens verwarmt, naar licht dat je opgaat als je vastgelopen bent in je leven en je ook niet meer weet hoe het verder moet, naar licht dat hoop geeft, naar het licht van God.
Op de eerste advent lazen we in de Bethlehemkerk uit Zacharia 14: ‘Op die dag zal er geen licht zijn; de hemellichamen verliezen hun glans. Op die ene dag, die alleen de Eeuwige kent, zal er geen onderscheid zijn tussen dag en nacht. Pas tegen het vallen van de avond zal er weer licht gloren.’
In dit visioen over de komst van het Koninkrijk wordt teruggegrepen op Genesis 1. De hemellichamen, ooit aan het hemelgewelf als lampjes opgehangen, verliezen hun glans. Tegen de avond gloort er weer licht. Welk licht? Het is de glans van God zelf die hemel en aarde nu zal verlichten! De chaos van het ‘woest en ledig’, het tohu wabohu, zal nu definitief doorbroken zijn!
De kerk belijdt:  In Christus is dit licht tot ons gekomen. Uniek en eenmalig, kwetsbaar ook. Steeds opnieuw onder ons aanwezig, waar de Geest is, waar mensen hoop krijgen.
 
Erik van Halsema
(meditatie uit het Kerkblad voor Hilversum, december 2012)